Mehmet dedem, hiçbir zaman 13 yıl süren harbe katılmasını şahsi bir övünç meselesi haline getirmemiş ve bundan kar sağlamayı düşünmemişti.
İstiklal Harbine katalanlara maaş bağlanması sözkonusu olduğunda da,”Ben para için harp etmedim.Karşılığını öbür alemde umarım” diyerek para almamaya direnne büyük bir insandı.
Ancak, çocuklarının özellikle bibimin, “Herkes alıyor.Bu senin hakkın. Sen yine parayı alıp yeme, bize ver.Köyde takavit(mütekait) yıllardır alıp yiyor.Sen niye almıyorsun?” demesiyle, “Şu an maaş almak için gidenlerin çoğu harp kaçkını.Esas harp edenler buna tenezzül etmez..
Ve bu maaş inşallah bana nasip olmaz” diye direnmesine rağmen baskılara dayanamayıp gönülsüz olarak gidip yazılır.
Ve maaş için müracaat edenlerin en sonlarındadır.O o günün Alaca Askerlik Şube reisi, “Baba .. Nerde kaldın?..Esas senin hakın.Kimler gelip yazılmıyor ki?..” diyecektir.
Gerçektende kendisine bağlanan maaşını almadan vefat eder.Rahmetli dedem Mehhmet Çavuş'a göre "Allah yolunda yapılan mücedele için yer yüzünde hiç bir bedel, Allah'ın ikramları yanında hiç kalır.. Ve İslam'ın izzeti, vatan, millet yoluna yapılan bir harbde çekilen sıkıntıların karşılığı" anlamına gelcek bir para kendisine nasip olmaz. Bağlanan maaş ve toplu para (1969 rakamları ile 7 bin lira) para mirasçılara pay edilir.
MADALYA:
Dedem Mehmet Çavuş’un "İstiklal Harbi madalyası" vefatı üzerine oğlu, Sadık Çavdar’a verilmişti.
Madalyanın yarısı yırtılmış. Babamın vefatı üzerine Anam Gürcü hatunun vefatıyla yeni anama intikal eden "çeyiz sandığın"dan çıkan evraklar içinde ancak bu madalyanın yukarda görülen yarısını bulabildik.Kim bilir, cici anam bulamadığımız yarısı ile sobamı tutuşturdu?.. Bilmiyoruz. Bildiğimiz yarısı kalan madalya..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder